Dzisiaj gdy oglądamy w mediach jak armia rosyjska wkraczająca na Ukrainę morduje dzieci, kobiety, pali szpitale pełne pacjentów, zabija ludzi starszych, rozstrzeliwuje i gwałci kobiety warto spytać się dlaczego ? skąd czerpią wzorce czy z hitlerowskich dywizji SS czy swoich pobratymców i własnej historii. Oto odpowiedź na to pytanie.
Wielu katów, którzy mordowali ludność polską na terenach zajętych przez wojska sowieckie we wrześniu 1939 r., nigdy nie zostało osądzonych. Mordowano nie tylko inteligencję, lekarzy, nauczycieli czy oficerów lub policjantów – mordowano kobiety i dzieci w sposób, którego okrucieństw nie sposób jest opisać.
Do największych zbrodniarzy tamtego okresu czasu należał komunista, radziecki aparatczyk, Wasilij Błochin (ur. 1895 zm. 3.02.1955). Był on Rosjaninem, wysokim funkcjonariuszem NKWD, jak podają dostępne źródła, przez blisko 30 lat zawodowo zajmował się głównie mordowaniem ludzi na zlecenie.
Zabijał codziennie przez 29 lat. Uczestniczył w najgłośniejszych egzekucjach, podpisywał tysiące wyroków śmierci, samodzielnie zabił 15 tys. osób., wśród nich kilka tysięcy polskich jeńców. Za swoją pracę Błochin otrzymywał nagrody pieniężne, awanse i odznaczenia państwowe, m.in. Order "Znak Honoru". W 1945 r. został generałem majorem. Po śmierci Stalina w 1953 roku przeszedł na emeryturę z wyróżnieniem za nienaganną służbę.
Zabijał ten morderca 250 jeńców dziennie
Przebieg akcji opracował Błochin. Jeńców przewożono z obozu jenieckiego w
Ostaszkowie do więzienia NKWD w Kalininie (dziś Twer), gdzie byli
pojedyńczo rozstrzeliwani. Najpierw jeńca wprowadzano do tzw. czerwonej
sali, w której znajdowało się popiersie Lenina. Tam Błochin upewniał się
co do jego tożsamości, zadając cztery podstawowe pytania. Następnie
zakładał kajdanki i wprowadzał do celi śmierci. Jej drzwi i ściany obito
wojłokiem (rodzajem filcu), aby nie było słychać strzałów oddawanych w
tył głowy.Dmitrij Tokariew podczas przesłuchań przez rosyjską
prokuraturę w 1991 roku opowiadał jak Wasilij Błochin specjalnie
przygotowywał się do egzekucji: "...w tym momencie zobaczyłem cały ten
koszmar. Błochin włożył swoje specjalne ubranie: brązową czapkę
skórzaną, długi skórzany brązowy fartuch, skórzane brązowe rękawice z
mankietami powyżej łokci. Zrobiło to na mnie ogromne wrażenie -
zobaczyłem kata!". Po co taki strój? Jeden z katów mówił: "...myliśmy
się wodą kolońską. Do pasa. Inaczej nie dało się pozbyć zapachu krwi i
prochu. Nawet psy na nasz widok uciekały i jeśli szczekały, to z
daleka".
Pierwszej nocy Błochin i jego ludzie rozstrzelali 343 osoby, jak
kończyli, było już po wschodzie słońca. Z tego powodu Błochin zarządził,
aby od następnego dnia dostarczać mu po 250 jeńców.
Tamtej wiosny w Kalininie rozstrzelano 6311 polskich jeńców. Po
wszystkich egzekucjach Błochin urządził w zamieszkiwanym przez siebie
wagonie libację dla sprawców zbrodni. Za udział w rozstrzeliwaniach
Błochin (oraz innych 125 osób zaangażowanych w wydarzenia, nie tylko
tych, którzy strzelali) otrzymał nagrodę pieniężną.
Medal za ludobójstwo
Wasilij Błochin urodził się w 1895 roku we wsi Gawriłowskoje w rodzinie
biednego chłopa. W wieku 26 lat zapisał się do partii komunistycznej i
wkrótce rozpoczął karierę w tajnej policji. Do tego czasu służył w
wojsku, pracował jako murarz i pomagał w gospodarstwie ojca. W
strukturach Czeka piął się stopniowo w górę. W 1924 roku zdobył
stanowisko komisarza do zadań specjalnych Oddziału Specjalnego przy
Kolegium OGPU i jednym z jego obowiązków stało się rozstrzeliwanie
skazanych. Wkrótce został Komendantem OGPU (policji politycznej) i tę
funkcję pełnił aż do emerytury. Brał udział w czystach lat 1937-38 np.
dowodził egzekucją marszałka Tuchaczewskiego i skazanych wraz z nim
wysoko postawionych wojskowych. Rozstrzelał wielu swoich dawnych kolegów
i byłych przełożonych, członków Biura Politycznego: Nikołaja Bucharina,
Aleksieja Rykowa i szefa NKWD Gienricha Jagodę.
Otrzymywał też kolejne stopnie (w 1945 roku został generałem majorem),
odznaczenia państwowe m.in. Order Czerwonej Gwiazdy, Order "Znak
Honoru", a także dwie odznaki "Honorowego czekisty", złoty zegarek oraz
samochód Pobieda. Po śmierci Stalina w 1953 roku Błochin przeszedł na
emeryturę z wyróżnieniem za nienaganną służbę. Zmarł w roku 1955 -
według dokumentów na zawał serca. Tokariew natomiast twierdził, że
Błochin dręczony koszmarami sam się zastrzelił. Błochin, tak samo
zresztą jak Tokariew, nigdy nie odpowiedział za swoje zbrodnie.
Dane co do ilości osób zabitych przez Błochina sa różne: rosyjski
historyk Nikita Petrow pisze o 10-15 tys., inne źródła podają, że mogło
być to nawet 50 tys. istnień ludzkich.
Likwidacja wrogów klasowych w systemie sowieckim odbywała się na skalę
masową, a brutalne przesłuchiwanie i rozstrzeliwanie było obowiązkiem
każdego członka tajnej policji. Dlatego zapotrzebowanie na katów
istniało od początku. Zaczęto wyszukiwać osoby szczególnie nadającej się
do tych zadań. Musiały być wytrzymałe psychicznie i fizycznie,
czerpiące przyjemność z torturowania i zadawania bólu. Tak powstała tzw.
grupa specjalna złożona z osób zdolnych do codziennego mordowania, a
przy tym pracowników komendatury. Wśród nich był też Wasilij Błochin,
człowiek o skłonnościach sadystycznych i psychopatycznych, który
uczestniczył w najważniejszych politycznych egzekucjach, w tym
zamordowaniu kilku tysięcy polskich jeńców.
Biografia Błochina w porażający sposób ukazuje funkcjonowanie stalinowskiego systemu, który poprzez manipulację, łamanie wszelkich praw i terror wychowywał sobie zbrodniarzy nie wachających się wykonać najbardziej wynaturzonego i krwawego rozkazu. Co dzisiaj jest widoczne na Ukrainie jak rosyjska armia na wzór Błochina czy SS morduje i rozstrzeliwuje niewinne dzieci i kobiety. Banda morderców i zwyrodnialców.
Chwała Bohaterskiej Ukrainie
Komentarze
Prześlij komentarz