"W wieku 17 lat wstąpił do Legionów Polskich, by
w ich szeregach walczyć z Ukraińcami i bolszewikami. We wrześniu '39 był jednym
z bohaterskich obrońców Polski. Po klęsce kampanii zorganizował Oddział
Wydzielony Wojska Polskiego – pierwszy oddział partyzancki II wojny światowej.
Poległ w walce 30 kwietnia 1940 r. w okolicach Anielina pod Opocznem. Jego
zwłoki, zabrane przez Niemców, spoczywają w nieznanym do dziś miejscu…
Henryk Dobrzański przyszedł na świat 22 czerwca 1897 r. w Jaśle w rodzinie
szlacheckiej. Wychowywał się w atmosferze głębokiego patriotyzmu i kultywowania
wojskowych tradycji rodzinnych. Jego pradziadek Hipolit Lubieniecki był
oficerem powstania listopadowego, a dziadek Włodzimierz Lubieniecki jednym z
uczestników powstania styczniowego.
W 1912 r. wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, a w 1914 r. zakończył
edukację w szkole realnej w Krakowie. Po maturze zapisał się na I semestr
agronomii Studium Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego, ale wybuch I wojny
światowej uniemożliwił mu rozpoczęcie nauki.
W tym samym roku wstąpił do Legionów Polskich. Ze względu na wymagany wiek
podał, że jest o rok starszy. Służył w kawalerii sztabowej przy Komendzie
Legionów Polskich a później w 2. Pułku Ułanów.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał
udział w wojnie polsko-ukraińskiej w 1918 r. Podczas obrony Lwowa dowodził
plutonem kawalerii. Po zakończeniu walk powrócił do macierzystej jednostki,
która otrzymała nazwę 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich.
W 1920 r. walczył z bolszewikami, biorąc wraz ze swoim plutonem udział we
wszystkich walkach podczas ofensywy kijowskiej. Za męstwo na polu walki został
odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych i Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti
Militari. Po wojnie pozostał w wojsku, skierowano go do garnizonu w Bielsku.
W chwilach wolnych od obowiązków służbowych trenował jazdę konną. W latach
1922–1923 był słuchaczem w Centralnej Szkole Jazdy w Grudziądzu. Z czasem
znalazł się w reprezentacji Polski w jeździectwie, z powodzeniem startując w
konkursach hippicznych. W 1925 r. jego drużyna zdobyła w Nicei Puchar Narodów.
Z początkiem 1927 r. awansował do stopnia majora i objął dowództwo szwadronu w
18. Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu. W latach 1930–1934 służył w 20. Pułku
Ułanów w Rzeszowie, a następnie od 1934 r. pełnił funkcję kwatermistrza w
stacjonującym w Hrubieszowie 2. Pułku Strzelców Konnych.
W 1936 r. został przeniesiony do Wilna, gdzie objął stanowisko kwatermistrza w
4. Pułku Ułanów Zaniemeńskich. Pod koniec 1938 r. otrzymał przydział na
stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego 4 Pułku Ułanów w Wołkowysku.
Podczas kampanii wrześniowej został zastępcą dowódcy rezerwowego 110. Pułku
Ułanów. W czasie marszu w kierunku Lasów Augustowskich brał udział w walkach z
oddziałami Wehrmachtu, a po dotarciu do Grodna bronił miasta przed Sowietami.
Po rozwiązaniu pułku w drugiej połowie września, na czele 180-osobowej grupy
żołnierzy wyruszył w kierunku broniącej się Warszawy. Po kapitulacji stolicy
przedostał się wraz ze swymi żołnierzami na Kielecczyznę.
W Górach Świętokrzyskich zorganizował Oddział Wydzielony Wojska Polskiego,
pierwszy oddział partyzancki II wojny światowej, zwany potocznie Hubalczykami,
a sam przyjął pseudonim „Hubal”. Liczebność oddziału w szczytowym momencie wynosiła
ponad 300 żołnierzy. Od końca 1939 r. do wiosny 1940 r. stoczył wiele
zwycięskich potyczek i bitew z okupantem, zadając mu znaczne straty.
Działalność oddziału „Hubala”powodowała represje ze strony Niemców, którzy
pacyfikowali polskie wsie wspierające partyzantów. Z tego powodu kierownictwo
Związku Walki Zbrojnej nakazały jego rozwiązanie. W tej sytuacji „Hubal”
pozostawił wolną rękę swoim podwładnym – przy majorze pozostało około 70
żołnierzy. Postanowił też ograniczyć kontakty z miejscową ludnością.
Z końcem kwietnia 1940 r. oddział przeniósł się w lasy spalskie. 30 kwietnia w
okolicach Anielina pod Opocznem mjr Dobrzański i jego podwładni zostali
okrążeni przez liczący ok. tysiąc żołnierzy niemiecki oddział, w skład którego
wchodził batalion piechoty Wehrmachtu i kompania czołgów.
Osaczony przez przeważające siły wroga oddział uległ rozproszeniu, a sam
„Hubal” poległ z bronią w ręku. Jego ciało Niemcy wystawili na widok publiczny,
a następnie przewieźli do Tomaszowa Mazowieckiego i pochowali w nieustalonym do
dziś miejscu. Oddział „Hubala” uległ samorozwiązaniu w czerwcu 1940 r.
W 1966 r. mjr Henryk Dobrzański został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Złotym
Orderu Wojennego Virtuti Militari i awansowany do stopnia pułkownika. W 2010 r.
przyznano mu pośmiertnie Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.
Imię mjr. Henryka Dobrzańskiego i jego oddziału nosi sto kilkadziesiąt
organizacji i instytucji."
Chwała bohaterom !
Źródło :https://dzieje.pl/aktualnosci/120-lat-temu-urodzil-sie-henryk-dobrzanski-hubal
http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2017-06-22/120-lat-temu-urodzil-sie-henryk-dobrzanski-
Komentarze
Prześlij komentarz