Polski Kodeks Moralności Obywatelskiej – dla zdrajców ojczyzny tylko śmierć

Dlaczego powstał Kodeks Moralności Obywatelskiej?

Departament Sprawiedliwości Delegatury Rządu na Kraj w 1941 roku (tak podają dostępne źródła), opracował zbiór norm moralnych i prawnych dla mieszkańców okupowanej Polski. Kodeks w swoim założeniu miał wyraźnie precyzować granice prawne i etyczne, których Polakowi przekraczać nie było wolno.

Kodeks miał być także wyraźnym sygnałem, iż mimo okupacji Niemieckiej istnieją autorytety, których wyrazicielem są nie tylko wartości moralne, ale również istnieje siła w ich egzekwowaniu.

Kodeks zawierał 25 punktów podzielonych na działy. Każdy z nich odnosił się do innej kategorii przestępstw, za które groziła określona kara.

Przestrzeganie tego Kodeksu, było wyznacznikiem bycia Polakiem.

Za złamanie Kodeksu Moralności Obywatelskiej groziła tylko jedna kara

Kodeks głównie w dziale pierwszym przewidywał wyliczenie najcięższych zbrodni, jakie Polak mógł popełnić w stosunku do swego narodu. Za jego popełnienie groziła tylko jedna kara - kara śmierci. A były to zbrodnie polegające na:

1. zapieraniu się własnego narodu,

2. czynnemu współdziałaniu z wrogiem w walce skierowanej przeciwko Państwu i Narodowi Polskiemu oraz jego sprzymierzeńcom,

3. donosicielstwu na swoich rodaków,

4. nieudzielaniu schronienia do okazania pomocy osobie ściganej przez wroga z powodu jego służby dla Państwa i Narodu Polskiego,

5. działaniu w celu osłabienia ducha obronnego Narodu Polskiego w podejmowaniu działań mogących tego ducha osłabić.

Drugi dział Kodeksu, odnosił się niejako z przestępstwami jakich Polak mógł dopuścić się w związku z przynależnością do Narodu Polskiego, a były to m.in. przestępstwa:

1. służenie bez przymusu wrogowi,

2. udzielanie pomocy i działanie w interesie państwa w czasie służby u wroga,

3. zachowanie bierności w czasie walki z wrogiem,

4. wykorzystanie zarządzeń wroga i bezkarność w ich stosowaniu, celem osiągnięcia własnej korzyści, ze szkodą dla Państwa i Narodu Polskiego.

Dział trzeci Kodeksu obejmował przestępstwa przeciwko moralności obywatelskiej.
Karą za ich niestosowanie było wyłączenie ze społeczności polskiej, czyli niemożliwość piastowania jakichkolwiek funkcji w tym państwowych czy samorządowych oraz społecznych. A były to przestępstwa polegające na:

1. utrzymywaniu z wrogiem zażyłych znajomości lub stosunków miłosnych,

2. ośmieszanie i krytykowanie publiczne wobec wroga prawa i obyczaje Narodu Polskiego

3. używanie przemocy dla uzyskania korzyści majątkowej wobec przymusowego położenia innej osoby w zakresie wykorzystania zarządzeń wroga lub groźby zwrócenia się do wroga,

4. „Tylko świnie siedzą w szwabskim kinie”, takie hasło najlepiej odzwierciedla zapis Kodeksu o dobrowolnym uczestnictwie w widowiskach teatralnych, kinowych i innych organizowanych przez wroga,

5. odmowie udzielenia pomocy rodakom poszkodowanym, skutkiem działalności wroga w przypadku posiadania dostatecznych środków materialnych,

6. zabieranie pracy innym, odmowa pomocy i pomagania w nędzy innym rodakom w przypadku posiadania wystarczających środków do życia,

7. uczęszczaniu do Kasyna Gry i innych zakładów prowadzonych przez wroga,

8. wyrażaniu zadowolenia i pochwały z powodu jakiegokolwiek zarządzenia wroga,

9. wyrzucaniu pieniędzy dla dogodzenia sobie, widząc wokół ludzką nędzę,

10. udawaniu Niemca dla korzyści,

11. rozpijaniu się i zapominaniu o ciążącym obowiązku zachowania godnej moralnej postawy,

12. krzykliwe i niewłaściwe zachowanie się w miejscach i lokalach publicznych.

Wnioski

W moim skromnym przekonaniu Kodeks odkurzyć i NATYCHMIAST zastosować w stosunku do zdrajców ojczyzny i wszelakiej agentury Rosyjskiej czy Niemeickiej z zamianą kary śmierci na inną wybraną przez Polaków w referendum.

Źródło :

1. Więzy pamięci niepodległej Polski, praca zbiorowa, Znak Horyzont, 2014.

2. Grzegorz Górski, Administracja Polski Podziemnej w latach 1939-1945, Studium historyczno-prawne,Fundacja Inicjatyw Lokalnych „Pomerania” 1995.

3. Tomasz Szarotka, Okupacyjnej Warszawy dzień powszedni, Czytelnik 1988.